احكام مقدس اسلام به طور دلخواه و در سطح كشور اجرا گردد. اينجانب به پيروي از ملت عظيم الشأن و با اطلاع از مقام و مرتبت متفكر و دانشمند محترم جناب حجت الاسلام آقاي سيد علي خامنه‌اي ايّده الله تعالي رأي ملت را تنفيذ و ايشان را به سِمَت رياست جمهوري اسلامي ايران منصوب نمودم. و رأي ملت مسلمان و متعهد و تنفيذ آن محدود است به اين كه ايشان به همان نحو كه تاكنون خدمتگذار اسلام و ملت و طرفدار قشر مستضعف و به حكم قرآن كريم اشدّاءُ علي الكفار و رُحماءُ بينهم بوده‌اند، از اين پس نيز به همان تعهد باقي باشند و از طريق مستقيم انسانيت و اسلام انحراف ننمايند، كه إن‌ شاء‌الله نمي‌نمايند. و در اين موقع خطير كه بدخواهان خارج و داخل و بلندگوهاي ابرقدرت‌ها خصوصاً امريكاي جنايت‌كار با هر وسيله‌اي مي‌خواهند ملت و دولت و مجلس و دادگاه‌هاي ايران را متهم كنند و به گمان فاسد خود تزلزلي در اركان جمهوري اسلامي ايجاد نمايند، لازم است رئيس جمهور با كمك همه ی ارگان‌هاي جمهوري اسلامي و با تشريك مساعي يكديگر، جريانات امور را به طور هماهنگ و موافق اسلام كنند كه بهانه را از دست بدخواهان بگيرند، گرچه بسياري از آنان با احكام اسلام و حدود و تعزيرات آن موافقت ندارند. آقاي رئيس جمهور و ساير دست اندركاران و دولتمردان در جمهوري اسلامي بايد بدانند كه ملت شريف ايران بر همه ی آنها محبت و منت دارند، چرا كه اين ملت فداكار است كه در اول انقلاب با نثار خون جوانان خود و زحمات طاقت فرسا پيروزي را به دست آورد و همه را از زندان‌ها و تبعيدها و انزواها و اختناق‌ها نجات داد و حكومت را از ستمگران بازستاند و به آنان تحويل داد.   و اينها هستند كه بر همه ی ماها و شماها حق دارند و همه مي‌بايست دين خود را به آنان ادا كنيم و در خدمت ملت خصوصاً مستضعفين كه بار سنگين اين جمهوري به دوش آنان بوده و بدون كوچك‌ترين توقعي در خدمت اسلامند، با جان و دل كوشا باشيم...»(6)

در آن زمان مهمترین تشکل سیاسی–انقلابی که می‎توانست بار اداره کشور را بر دوش بکشد حزب جمهوری اسلامی بود که دبیر کل آن در انتخابات ریاست جمهوری برگزیده شده بود. ایشان از درون اعضای این حزب، افرادی را به‎عنوان کاندیدای نخست وزیری معرفی کردند ولی از آن‎جا که در درون حزب یک دودستگی پیش آمده بود و یک جریان سیاسی خاص - که از پشتیبانی اکثریت نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم برخوردار بودند - روی جریانی  مشخص از درون حزب و فرد خاصی تأکید داشتند، کاندیداهای معرفی شده توسط ریاست‎جمهوری قادر به کسب آرای لازم         نمی‎شدند. آیت الله خامنه ای ابتدا دكتر علي اكبر ولايتي را به عنوان نخست وزير پيشنهادي خود، براي كسب رأي اعتماد به مجلس معرفي كردند. آيت الله خامنه اي در همين راستا، 28 مهرماه1360يعني دو روز قبل از برگزاري جلسه رأي اعتماد مجلس شورای اسلامی براي نخست وزير، طي يادداشتي در روزنامه جمهوري اسلامي، 9 وي‍ژگي را براي نخست وزير ايده آل، ضروري شمرده و نوشتند: «نخست وزير ايده آل آن كسي است كه اين ويژگي ها را داشته باشد، اگر فرض كنيم كه دستيابي به ايده آل دشوار و دور از دسترس است بايد كه نزديك ترين فرد را به ايده آل جستجو كنيم. معرفي نخست وزير به وسيله من در جلسه اخير مجلس شوراي اسلامي بر همين مبنا و اساس بوده است». اما مجلس شوراي اسلامي كه در اختيار حزب جمهوري اسلامي بود، در كمال تعجب به نخست وزير پيشنهادي دبير كل حزب، رأي اعتماد نداد. ولايتي بعدها در مصاحبه اي اعلام كرد كه جريان سازمان مجاهدين انقلاب، از مهم ترين مخالفان نخست وزيري وي بوده و از همان ابتدا در پي نخست وزيري موسوي بوده اند. به دنبال رأي عدم تمايل مجلس به دكتر ولايتي، آيت الله خامنه اي به ترتيب علي اكبر پرورش و محمد غرضي را معرفي نمود كه نخست وزيري اين دو تن نيز با مخالفت غير رسمي مجلسيان مواجه شد و رئيس جمهور از معرفي رسمي آنان به دليل پرهيز از اوج گرفتن تنش ها اجتناب كرد. به هر حال، آيت الله خامنه اي سرانجام براي خروج از اين بن بست، علي رغم ميل باطني، نظر دوستان درباره نخست وزيري ميرحسين موسوي را-كه در كابينه شهيد رجايي وزير خارجه بود و در کمیته سیاسی مطبوعاتی حزب فعالیت می‎کرد- پذيرفت.

خاتمي نيز كه هم در مجلس و هم در روزنامه تحت مديريت خود (کیهان) به مخالفت با دكتر ولايتي برخاسته بود، اين بار براي ميرحسين موسوي سنگ تمام گذاشت و درست يك روز پيش از رأي گيري، ضمن چاپ عكس و زندگي نامه موسوي در صفحه نخست كيهان، از قول ناظران آگاه و البته بي نام و نشان نوشت كه «مجلس به نخست وزيري مهندس موسوي رأي اعتماد[تمایل]خواهد داد». پنجشنبه هفتم آبان ماه 1360 خبر رأي اعتماد مجلس به نخست وزيري موسوي در كيهان منتشر شد. ... ادامه مطلب