|
|
|
|
پیشرفت حرف خودمان... مسئله یك چیزی نیست كه آقایان بگویند: شما آن روز این جوری گفتید. راست است، ما آن روز خیال می كردیم كه در این قشرهای تحصیل كرده و متدین و صاحب افكار افرادی هستند كه بتوانند این مملكت را به آن جوری كه خدا می خواهد ببرند آن طور اداره كنند وقتی دیدم كه نه ما اشتباه كردیم آمدند بعضیشان خودشان را به ما جا زدند ما هم كه غیب نمی دانیم و بعضیشان هم خوب بودند لكن رأیشان با رأی ما مخالف بود. ما از حرفی كه در مصاحبه ها گفتیم عدول كردیم و موقتاً تا آن وقتی كه این كشور غیر روحانی می تواند اداره كند ... هر چه می خواهند به ما بگویند بگویند كه كشور ملایان، حكومت آخوندیسم و از این حرف هایی كه می زنند و البته این هم یك حربه ای است برای این كه ما را از میدان به در كنند. ما نه! از میدان بیرون نمی رویم ...»(1) به دنبال كسب نظر موافق امام در این باره بهترین گزینه آیت الله خامنه ای به شمار می رفت. اما تنها اشكال در ضعف جسمانی ایشان -پس از حادثه ششم تیرماه1361 و انفجار مسجد ابوذر- بود كه تردیدهایی را به میان می كشید. حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی در این باره می نویسد: «..در همان دفتر امام با احمد آقا و آقای خامنه ای درباره رئیس جمهور صحبت كردیم. بیشتر آقای خامنه ای مطرح بودند ولی كسالت و ضعف ایشان تردیدی ایجاد كرده و آقای مهدوی كنی به عنوان فرد دوم مطرح شد. قرار شد فعلا هر دو اسم بنویسند تا بعداً تصمیم گرفته شود»(2) البته آیت الله خامنه ای شخصاً نبست به روحانی بودن رئیس جمهور نظر موافقی نداشت(3) افزون بر اینكه به دلیل ضعف جسمانی زیر بار این مسئولیت نمی رفتند. در جلسه مشتركی که روز 30شهریور بین اعضا جامعه مدرسین و آقایان هاشمی رفسنجانی و آقای خامنه ای و نیز نماینده سازمان مجاهدین انقلاب تشكیل شد، پس از بحث و بررسی همگی در مورد آیت الله خامنه ای به وحدت نظر می رسند. حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی در این باره می نویسد: «با آقایان خامنه ای ، مهدوی كنی و محمد یزدی در خصوص انتخابات ریاست جمهوری مذاكره كردیم عصر عده ای از اعضای جامعه مدرسین آقایان احمد آذری قمی، كریمی، راستی و ابطحی آمدند و نماینده سازمان مجاهدین انقلاب هم آمد. پس از مذاكره همگی در مورد آقای خامنه ای توافق كردیم.»(4) پس از تنشهای سیاسی فراوان و فروكش كردن ناآرامی های گسترده كه سرتاسر كشور را فراگرفته بود و در یك شرایط نه چندان مطلوب در حالی كه باقی مانده عناصر سازمان مجاهدین خلق در تهران و شهرستانها در حال فرار به خارج از كشور یا دستگیری توسط نیروهای انقلاب بودند و اندكی پس از شهادت محمدعلی رجایی و محمدجواد باهنر انتخابات سومین دوره ریاست جمهوری در طی كمتر از دو سال پس از پیروزی انقلاب انجام گرفت. با انزوای نیروهای جبهه ملی و نهضت آزادی كه به لیبرال ها موسوم بودند و حذف بنی صدر و نیروهای سیاسی چپ گرا چون فدائیان خلق، مجاهدین خلق، حزب توده، جنبش مسلمانان مبارز و... از صحنه سیاسی كشور، این دومین دوره ریاست جمهوری بود كه رقبای آن، همگی از جریان مذهبی تشكیل شده بودند. برای این دوره پنج نفر ثبت نام كردند. آیت آلله سید علی خامنه ای، آیت الله مهدوی كنی، علی اكبر پرورش، سید رضا زواره ای و حسن غفوری فرد. آیت الله خامنه ای دبیر كل حزب جمهوری اسلامی و نماینده امام در سپاه بود همچنین مدتی می شد كه به امامت جمعه تهران منصوب شده بودند. علی اكبر پرورش عضو جمعیت مؤتلفه و معلم مدارس اصفهان بود. او در دولت شهید باهنر وزارت آموزش و پرورش را برعهده داشت. سید رضا زواره ای حقوقدان و عضو جمعیت مؤتلفه بود كه با روحانیون جامعه روحانیت مبارز تهران از جمله آیت الله مهدوی كنی و آیت الله یزدی و دیگر اعضای مؤتلفه اسلامی قرابتی خاص داشت. حسن غفوری فرد نیز استاندار سابق خراسان و عضو انجمن اسلامی دانشجویان در امریكا بود و دكترای رشته الكترونیك را از امریكا اخذ كرده بود. وی مدتی به عنوان وزیر نیرو در كابینه شهید باهنر مشغول به كار شده بود و بعدها به عنوان استاد یكی از دانشگاه های فنی تهران به تدریس پرداخت. او نیز چون زواره ای و پرورش عضو مؤتلفه بود و همگی در قالب حزب جمهوری اسلامی كه دبیركلی آن را آیت الله خامنه ای برعهده داشت فعالیت می كردند. در واقع چهار نفر از اعضای یك حزب به رقابت انتخاباتی با هم پرداخته بودند. آیت الله مهدوی كنی مدتی بعد از رقابت انتخاباتی كناره گیری كرد. جامعه روحانیت مبارز تهران، حزب جمهوری، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، انجمن اسلامی بازار و اصناف، انجمن اسلامی معلمان و دفتر تحكیم وحدت از كاندیداتوری آیت الله خامنه ای حمایت نمودند. از شخصیتهای برجسته نیز محسن مجتهد شبستری، هاشمی رفسنجانی، آیت الله مهدوی كنی، اسدالله بیات، بهزاد نبوی، عسگراولادی، محمد یزدی، میرحسین موسوی، سید رضا زواره ای، عبدالمجید معادیخواه و رشیدیان از كاندیداتوری آیت الله خامنه ای حمایت كردند. در انتخابات سومین دوره ریاست جمهوری علی اكبر ولایتی نیز قصد شركت داشت كه به علت ماموریت خارج از كشور و ارسال مدارك توسط شخص دیگری آن هم دیرتر از موعد تعیین شده ، ثبت نام ایشان مورد پذیرش قرار نگرفت. ولایتی از اعضای برجسته حزب جمهوری بود كه در آن زمان به عنوان نماینده ی جمهوری اسلامی ایران به نشست سازمان بین المجالس كشورهای اسلامی رفته بود و در كشور حضور نداشت. البته حضور وی نیز چندان تأثیر قابل توجهی نمی توانست بر نتیجه انتخابات داشته باشد. امام خميني(ره) در آستانه ی انتخابات، شركت در انتخابات را فراتر از وظيفه ی اجتماعي و ملي دانستند و آن را وظيفه ی الهي و شرعي اعلام كردند و در پيام خود چنین فرمودند: «...شكست در آن [انتخابات] شكستِ جمهوري اسلامي است كه حفظ آن از بزرگ‌ترين واجبات و فرايض است...» ايشان در تبيين شاخصه‌هاي رئيس ... ادامه مطلب
|
 |
|
|
|
تاریخ و زمان انتشار: چهار شنبه 1 خرداد 1392
|
| تهیه و تنظیم: عبدالله خدمتگزار |
| منبع : نشریه طریق - مرکز مطالعات پژوهشی 27بعثت |
نسخه قابل چاپ
ارسال این صفحه به دوستان